Orthomoleculaire geneeskunde

Wat is orthomoleculaire geneeskunde. In de 17e eeuw verrichtte Antoni van Leeuwenhoek, een Nederlandse bioloog, veel onderzoek naar de vorm en structuur van de cel omdat hij zelf een microscoop had ontwikkeld en gebouwd. Hij zag dat de cel niet slechts op zichzelf stond maar zag de cel als een bouwsteen.

De wetenschap heeft natuurlijk niet stilgestaan en toen in 1953 de elektronenmicroscoop kwam konden de wetenschappers veel meer van de structuren binnen de cel en de celkern zichtbaar maken.

Men werd zich bewust van het feit dat de cel als een levend organisme beschouwd dient te worden. De cel is dus de structurele en functionele basiseenheid van plant, dier en mens. Steeds meer dringt ook in verschillende medische specialismen het besef door dat ziekteprocessen altijd te maken hebben met verstoringen of beschadigingen op cellulair niveau.

Uit dit alles is de orthomoleculaire wetenschap ontstaan. Deze wetenschap legt de nadruk op het eigen beschermend en herstellend vermogen van de cel en het lichaamssysteem. Om gebruik te maken van dit vermogen is het noodzakelijk om de juiste hoeveelheden van de juiste voedingsstoffen te geven.

De juiste voedingsstoffen zitten in gezonde voeding. Pas indien er sprake is van tekorten kunnen supplementen ingezet worden in de vorm van vitamines, mineralen, sporenelementen.

Bioresonantie en orthomoleculaire geneeskunde kunnen elkaar aanvullen en versterken. Vandaar dat ik me daar ook in gespecialiseerd heb.